Vragen en antwoorden

Dat is niet voor iedereen zo, maar toch heel herkenbaar. Als je echt stilvalt en je actieve greep op het leven lost, word je geconfronteerd met je demonen. Vluchten in uiterlijk lawaai of innerlijke activiteit kan de angst wel (even) sussen, maar je er niet van verlossen. 

De weg van de stilte naar de innerlijke vrede gaat door de angst en het sterven aan jezelf heen. 

• Vasthouden aan de methode die je gekozen hebt, kan je helpen om de angst uit te houden.
• Goede lectuur kan je perspectief bieden op de weg. Pioniers van de stilte zijn je voorgegaan, zowel naar de toppen als naar de donkerste dalen van het land van de stilte. Hun teksten lezen, kan je troosten en moed geven om door te gaan. 
• Regelmatig stilvallen, mediteren of bidden in groep kan een enorme steun zijn. Net als persoonlijke geestelijke begeleiding. 
• Je angst kan er ook op wijzen dat je voor een spirituele drempel staat en dat je je beeld van de stilte moet aanpassen om verder te kunnen groeien. Is de stilte voor jou een onpersoonlijke en vijandige leegte, dan is angst een vrij normale reactie. Ontdek je in de stilte gaandeweg een persoonlijke en liefdevolle aanwezigheid die jou opvangt als je je greep op jezelf loslaat, dan kan je leren je daaraan toe te vertrouwen. De paradox is dat je de stilte pas als persoonlijk en liefdevol gaat ervaren, als je haar aanspreekt als persoon. Dat is de spirituele stap van mediteren naar bidden.